حاج میرزا مهدی آشتیانی می گوید : یکی از کفش دارهای حائر حسینی و خادم کربلای معلا به نام محمود می گفت : یک شب نوبت من بود که از حرم شریف محافظت نمایم و کشیک دهم ? وقتی همه مردم رفتند و درها را بستیم و قفل زدیم و خدام خوابیدند ? از نصف شب مقداری گذشته بود که دیدم دو نفر از باب معروف به زینبیه داخل صحن مطهر شده و آمدند بالای قبر تازه ای که همان روز دفن شده بود . ناگاه دیدم آن قبر شکافته و میت مدفون در آن را بیرون آوردند و می خواستند با خودشان ببرند . آن تازه مرده به آنان استغاثه و التماس می کرد که او را نبرند اما آنها گوش نمی دادند و اصلا به او رحم نمی کردند و به زور می خواستند او را از همان باب زینبیه بیرون ببرند . وقتی صاحب قبر ? از آنان مایوس شد رو کرد به طرف قبر مطهر امام حسین (ع) و عرض کرد : « اهکذا یفعل بجارک یا اباعبدالله ؟! » آیا به همسایه تو چنین بنمایند ای اباعبدالله ؟! محمود کفش دار می گوید : در این هنگام صدایی از حرم مطهر شنیدم ? به طوری که دیوارها و قندیل ها از هیبت آن به لرزه در آمدند که فرمود : « ردّوه ردّوه » : او را برگردانید ? او را برگردانید. نا گاه دیدم آن دو نفر جنازه را برگردانده و با عجله او را به جای خود گذاشتند و رفتند . وقتی صبح شد بالای آن قبر آمدم ? دیدم آن قبر تغییر نموده و اثر شکافتن در آن هویداست. ¹ 

_{1) خزینة الجواهر ? ص 562}